- Nam również! Dzięki za miłe przywitanie! - odpowiedział Michał - To jest Weronika, moja dziewczyna.
- Cześć - odpowiedział z wielkim uśmiechem i podał mi rękę - Chodźcie, poznacie chłopaków - natychmiast zaprosił nas do pokoju - Chyba że, macie jakieś inne plany?
- Jasne że nie! - odpowiedzieliśmy równocześnie spoglądając na siebie.
- W takim razie zapraszam!
Ruszyliśmy za nim by za niecałe kilka metrów wejść do pokoju po przeciwnej stronie. Chłopaki chyba właśnie mieli próbę. Ale tak bez wokalisty? Gdy tylko weszliśmy Piotr dał im łagodnie znać by zakończyli grę. Jeśli się nie mylę właśnie grali Bila Topoli z ich nowej płyty. Przepiękna piosenka.
- Hej! Przyprowadziłem kogoś fajnego! - zaśmiał się na wejściu.
- Kto tam? - zapytał Jakub Czaplejewicz, grający na puzonie i potocznie nazywany w zespole "Czaplay" - Czekam na nowości!
- To Mihey, gitarzysta który będzie grał przed naszym koncertem.
- O witaj! Co tam u was? - zawołał Mirosław "Mynio" Ortyński, gitarzysta basowy. Skrycie przyznam, że jego uwielbiałam najbardziej - Rozgośćcie się!
- Dzięki za przyjęcie - odpowiedziałam serdecznie. Zawsze wiedziałam, że są sympatyczni, a jednym z moich marzeń było wyjście na ich koncert. Nigdy nie liczyłam, że zdobędę autograf któregoś z nich, a co dopiero poznam ich osobiście!
Chłopaki przedstawili się po kolei. W ten sposób poznałam brata Piotra Sołoduchy zwanego potocznie "Lolek". To było śmieszne bo jego brat - Paweł, który grał na perkusji - nazywał się "Bolek". Zawsze mnie to bawiło. Poznałam też gitarzystę Jacka Grygorowicza zwanego "Jaca", Łukasza Przyborowskiego "Długiego" grającego na trąbce, saksofonistę Damiana "Pinki" Pińkowskiego oraz świeżego członka zespołu który rok temu dołączył do ekipy - perkusistę Kornela Kondraka.
- Jak tam wrażenia przed koncertem? - zapytał Bolek.
- W sensie, czy się stresuję? Niestety, to chyba nieuniknione, to po prostu pierwszy mój występ przed tak wielką publicznością...
- Aaa nowicjusz! - zaśmiał się Czaplay - To fajnie, kiedyś musi być ten pierwszy raz!
- Z tego co wiemy, znaleźli Cię w internecie tak? - zapytał Lolek.
- Zgadza się, nagrywam covery oraz własne utwory i wrzucam je do sieci.
- Nagrałeś już jakąś płytę? - zapytał Mynio.
- Niestety, nie jestem jeszcze aż tak popularny - zaśmiał się - Mam zaledwie 40 tysięcy subskrybentów na YouTube...
- Co Ty gadasz! - zdziwił się Czaplay - To całkiem sporo!
- Nie ma opcji, chwytaj gitarę i zagraj nam coś! - zaśmiał się Jaca podając Michałowi gitarę.
- Teraz?
- No a kiedy? Trzeba się rozgrzać i naładować przed koncertem?
- Czas najwyższy!
Michał patrzył na ich uśmiechnięte i wesołe twarze lekko zdezorientowany. Wcale mu się nie dziwiłam. Prywatny koncert dla Eneja? Co za zaszczyt...
- Zagraj im Bloodstream - szepnęłam mu do ucha.
W odpowiedzi skinął głową i uśmiechnął się.
- Czekamy! - zawołał Lolek.
Michał wziął kilka głębokich wdechów i zaczął grać.
Obserwowałam oblicza chłopaków. Bolek i Lolek patrzyli to na siebie to na niego i kiwali głową z uznaniem, Czaplay i Mynio ze skupieniem obserwowali każdy jego ruch, Jaca patrzył z lekkim szokiem, a Pinki, Kornel i Długi rozsiedli się wygodnie i co jakiś czas komentowali jego występ.
Gdy tylko skończył, wszyscy równocześnie skomentowali to gromkimi brawami. Byłam mega dumna.
- Gościu jesteś naprawdę dobry! - odezwał się Lolek - Co to było?
- Ja wiem! To ten...yyy... Sheeran nie?... - krzyknął Jaca - Ed Sheeran! O, właśnie! Bloodstream... Stary, wymiatasz serio! - nie przestawiał go zachwalać.
- Dzięki, nie wiedziałem, że tak wam się spodoba - odpowiedział zawstydzony.
- Zagraj coś jeszcze! - zawołali zgodnie.
- Mam lepszy pomysł... Ile mamy czasu? - zapytał Mynio spoglądając na zegarek.
- Wystarczająco! - przerwał mu Jaca - Graj! Tu i teraz chociażby cały swój repertuar!
- Mówicie poważnie? - Michał patrzył na nich szeroko otwartymi oczami.
- No jasne! - odpowiedzieli zgodnie.
- Jedziesz całość od początku - powiedziałam do niego - To idealny sposób na próbę... - pogroziłam mu palcem - ...którą i tak musielibyśmy zrobić! - zaśmiałam się.
I tak właśnie, Michał zagrał prywatny koncert dla chłopaków z zespołu Enej.
A najlepsze i najważniejsze jeszcze przed nami...
Po jakże miło spędzonym czasie u chłopaków z Eneja musieliśmy udać się na próbę dźwięku. Szybko wstąpiliśmy do pokoju po dokumenty, najpotrzebniejsze rzeczy i oczywiście gitarę Michała. Czekaliśmy o wyznaczonej godzinie pod hotelem. Nagle, pod wejście podjechał piękny czarny mercedes z przyciemnianymi szybami. Szofer otworzył okno i zaprosił nas do środka. Nie spodziewałam się takiego luksusu... W środku czekał na nas Andrzej, ten sam który odstawił nas wcześniej pod hotel.
- Jesteście punktualni, to lubię - zaczął rozmowę - Szybciutko zrobisz sobie próbę generalną podczas której my zaprogramujemy wszystko pod Twój występ. Dźwięk, efekty, światła, kamery... Bo nie wiem czy ty wiesz, ale ja wiem i mam nadzieję, że ty wiesz, że to będzie transmitowane w telewizji, nie? - zawijał na jednym tchu.
- Jasne, rozumiem... - odpowiedział lekko poddenerwowany Michał.
- Ale spokojnie... Nie denerwuj się młody. Po prostu będziesz stał na scenie, jakbyś już występował, a my będziemy wszystko ustawiać. Jeśli będziesz musiał przerwać w połowie, to się nie denerwuj, bo to oznacza że coś jest naprawdę źle. A niestety ze swojego doświadczenia wiem, że zawsze jest coś nie tak. Więc prawdopodobnie będziemy Ci przerywać dosyć często, no ale cóż młody paniczu, takie już są uroki, do występu i godziny sławy trzeba się przygotować! - Andrzej jak zwykle nawijał. Ten to ma gadane...
- A jaka będzie moja rola? - odezwałam się.
- Pani menedżer? Oczywiście, coś się znajdzie. Będziesz miała trochę papierów do podpisania, zgody na publikację zdjęć, transmisję i tak dalej... Raczej nic poza tym. Chyba że znajdzie się coś na bieżąco.
- A już podczas samego występu gdzie będę mieć miejsce?
- W loży VIP przed samą sceną.
Otworzyłam szeroko oczy ze zdumienia.
- Nie no, jasne, żartowałem. Lubię żartować, pewnie zauważyliście. Taki ze mnie śmieszek. No ale.. o czym ja to mówiłem? - nawijał bez przerwy - Aaa, tak! Pani menedżer oczywiście będzie mogła stać za sceną i podziwiać występ swojego wychowanka. Dostaniecie legitymacje na wszystkie trzy dni, będziecie mogli z nimi poruszać się po całym terenie "artyści" oraz "staff". Dodatkowo macie dziś bezpłatny wstęp na afterparty w hotelu, oraz w pozostałe dni tyle że, jutro i pojutrze już za niewielką opłatą. Fajnie nie?
Przełknęłam ślinę. Za dużo tych informacji na raz... Ale zapowiadało się super, jeszcze nigdy nie miałam okazji uczestniczyć w tak wielkim wydarzeniu "od kuchni" czy jak tam się to mówi...
- Jeśli jeszcze czegoś nie wiecie, to śmiało pytajcie. Jestem tutaj od tego, żeby wam wszelkie wątpliwości wyjaśnić. Śmiało!
- Na którą mam się pojawić? O której w ogóle... występuję?
- Czekaj, czekaj... - spojrzał na plan który leżał na siedzeniu obok - Mihey... Mihey... gdzie ty jesteś... aaa, tak! Wchodzisz o 20:30, masz być co najmniej piętnaście minut wcześniej. Musimy zamontować Ci mikrofon, ustawić wszystko. Oczywiście, możesz być na całym festiwalu, nikt Ci tego nie zabroni. Tak jak już wcześniej wspomniałem, możecie poruszać się po całym terenie z legitymacjami. Możesz wyjść do fanów, podpisać jakieś autografy, masz czas wolny. Może oczywiście być w hotelu na próbie albo relaksować się na basenie. Zamówisz sobie szofera na którą chcesz. Zaraz dam Ci do niego numer. To już jest Wasza decyzja, jesteś dziś częścią show więc prawdopodobnie ktoś złapie Cię na autografy i zdjęcia. A jak już wpadniesz w to błędne koło to długo się nie wydostaniesz - zaśmiał się - Musisz wiedzieć kiedy skończyć, nie można w nieskończoność podpisywać.
- Myślę, że nie mam tylu fanów żebym był tak rozchwytywany... - zaśmiał się Michał.
- Oj żebyś się nie zdziwił... Ty chyba nie rozumiesz co to jest 40 tysięcy ludzi którzy Cię subskrybują. Prawdopodobnie co najmniej kilkaset z nich Cię odnajdzie. Ja tylko Cię ostrzegam, bo widzę, że nie jesteś świadomy. Bądź przygotowany bo nim się obejrzysz, porwie Cię tłum szalonych fanów. Nie radzę wychodzić na długo poza chroniony obszar festiwalu. Nie radzę poza niego w ogóle wychodzić. Barierki równa się bezpieczeństwo, uwierz mi.
Gdy Andrzej skończył to mówić, podjechaliśmy na miejsce. Od razu dostaliśmy legitymacje po potwierdzeniu tożsamości, po czym Michał został zgarnięty przez staff i zaprowadzony na scenę, a ja obeszłam barierki i dostałam się do pierwszego rzędu widowni. Miałam tam dobry widok na mojego artystę.
Próba była wyczerpująca, faktycznie wiele razy mu przerywali. Najczęściej podczas Shake It Off oraz You Need Me I Don't Need You. Ta ostatnia była nie dość, że finałowa to jeszcze najdłuższa więc chcieli dowalić full efektów, żeby było jeszcze więcej emocji. Według mnie, było to zbędne bo piosenka była tak dobra, że mogła obronić się sama dobrym wykonaniem, ale ja nie miałam nic do gadania. To wszystko musiało przecież idealnie wyglądać w telewizji. Pozostało mi tylko stać, podziwiać ale też patrzeć jak Michał powoli traci cierpliwość. Chyba nie spodziewał się, że próba potrafi być tak wyczerpująca.
- Nie masz pojęcia, jaki jestem zmęczony... - powiedział, gdy tylko zszedł ze sceny.
- Domyślam się - odpowiedziałam - Ale wiedz, że to jest warte zachodu - pocieszyłam go.
- Chodźmy odpocząć chwilę...
- Wracamy do hotelu?
- Myślę że tak. Planuję wziąć porządną kąpiel, ogarnąć się, zjeść coś i za jakieś dwie godziny tutaj wrócić. Będzie po 18, czyli godzinę do rozpoczęcia festiwalu. Trochę się pobłąkamy, skorzystamy z naszych przywilejów, może wyjdziemy poszukać fanów? - zaśmiał się.
- Bardzo chętnie! - uśmiechnęłam się.
Strasznie byłam ciekawa, jak to jest podpisać autograf. Nigdy nie byłam w centrum zainteresowania. Teraz co prawda, również nie będę, ale i tak będzie ciekawie zobaczyć tych ludzi dobijających się do Michała i robiących sobie z nim selfie.
- W takim razie dzwonię po naszego "szofera" - powiedział.
W hotelu odpoczęliśmy, wykąpaliśmy się i zjedliśmy porządną obiadokolację. Wybrałam też ubranie do wyjścia. Michał postawił na luźną czerwoną koszulę w kratę i czarne spodnie. Jak na czerwiec, nie było zbytnio gorąco więc wydawało mi się to w porządku. Poza tym, na scenie był nawiew chłodnego powietrza. Ja wybrałam biały podkoszulek na to czerwoną narzutę z kolorowymi wstawkami. Wyglądało to bardzo elegancko, do tego czarne spodnie które wyszczuplały moją sylwetkę i czarne klasyczne trampki. Włosy które wcześniej zaplotłam we "francuza" rozpuściłam. Dzięki warkoczowi ładnie się zakręciły i układały się eleganckie fale na moich ramionach. Zrobiłam delikatny makijaż a usta pociągnęłam czerwoną szminką. Idealnie skomponowała się z narzutą i ładnie dopełniała całość. Byłam gotowa do wyjścia.
Na miejscu spotkaliśmy się z chłopakami z Eneja którzy właśnie kończyli swoją dwugodzinna próbę. Oni to mieli dopiero robotę. Ustawić tyle instrumentów na tyle piosenek.
- Emocje rosną? - zapytał Czaplay.
- Jest w porządku, może tylko trochę się stresuję - odpowiedział Michał.
- Będzie dobrze, pogadamy później, bo teraz wracamy na chwilę do hotelu, żeby się ogarnąć - pożegnał przybijając nam na szybko piątki i pobiegł do limuzyny.
- Co robimy? - zapytałam.
- Może poszukajmy fanów?
- Chodźmy - zaśmiałam się. Chwyciłam go za rękę i wyruszyliśmy do niebezpiecznych granic barierek. Już z daleka zauważyliśmy ludzi którzy tłoczyli się przed bramkami. Na nasz widok poniektórzy zaczęli piszczeć, a zwłaszcza dziewczyny. "Mihey, Mihey!" zaczęli chórem skandować. Spojrzeliśmy po sobie.
- "Myślę, że nie mam tylu fanów żebym był tak rozchwytywany..." - zaśmiałam się lekko go przedrzeźniając.
Głośno przełknął ślinę i wybuchnęliśmy śmiechem.
- Raz się żyje! - odpowiedział machając do ludzi przy barierkach.
Przebrnięcie przez ten dziki tłum fanów zajęło nam dobrą godzinę. Gdy dałam mu znak, że już późno i trzeba się stąd zwijać bo show zaraz się zacznie, Michał pożegnał się wielbicielami tymi słowami:
- Widzimy się na festiwalu! Do zobaczenia i dzięki wszystkim!
Odeszliśmy kilka kroków. Nadal byliśmy przejęci, zszokowani, ale też mega pozytywnie zaskoczeni.
- Ile naliczyłaś?
- 478?
- Albo mi się już pomieszało od szoku albo ze zmęczenia, ale ja jakieś 505?...
- Poważnie?
- Sam nie wiem... Andrzej miał rację.
- Jak się czujesz? - zapytałam przejęta dumą.
- Fantastycznie. Nie spodziewałem się tylu ludzi! Co prawda, nie wszyscy mnie kojarzyli, ale i tak... Pięćset osób! Czujesz to?!
- Gratulacje!
- Aż mnie teraz ręka boli od tych autografów. Nie byłem przygotowany. A wiesz co mnie najbardziej bawiło?
- Co?
- Ludzie pytali kiedy płyta! - zaśmiał się.
- Poważnie? - nie mogłam uwierzyć.
- No mówię serio! Ja nawet o tym nie pomyślałem... Przecież mam tylko kilka piosenek, a większość to covery...
- No widzisz, może powinieneś zająć się pisaniem na poważnie?
- Jak tylko wrócę z festiwalu tak zrobię. Tylko kurczę... Płyta? To poważne przedsięwzięcie. A ja nie mam na to pieniędzy...
- Poczekaj, może po dzisiejszym show jakaś wytwórnia się Tobą zainteresuje?
- Wątpię, ale zawsze warto mieć nadzieję.
- Bądź optymistą!
- Dzięki że jesteś ze mną w tym wszystkim...
- Nie ma za co, kocham Cię.
- Ja Ciebie też.
Festiwal rozpoczął się o 19. Pierwszy występował Marcin Patrzałek, który w tym roku zwyciężył w dziewiątej edycji jednego z talent show. Był bardzo dobry, to co robił z gitarą naprawdę zrobiło na mnie wrażenie. Jak na czternastolatka to faktycznie ma talent... Przed nim świetlana przyszłość, prawdziwy wirtuoz gitary... Potem kilka piosenek zaśpiewała Sylwia Grzeszczak oraz Grzegorz Hyży. Między ich występami odbywały konkursy w których można było wygrać "atrakcyjne nagrody". Wystarczyło tylko wysłać smsa... Bzdura, nie wierzę że ludzie naprawdę dawali się na to nabrać. Były oczywiście przerwy na reklamy i tym podobne.
Aż wreszcie nadszedł ten moment. Michał został poproszony o przygotowanie się. Chwyciłam go za rękę i spojrzałam mu głęboko w oczy.
- Będzie dobrze, jesteś najlepszy, dasz radę. Wierzę w Ciebie - powiedziałam powoli i spokojnie z wielkim uśmiechem. Serce waliło mi nie mniej niż jemu. W odpowiedzi, skinął głową a ja go przytuliłam.
- Dziękuję.
Na koniec dałam mu jeszcze soczystego buziaka i wypuściłam z objęć.
- Leć i roznieś tą scenę!! - krzyknęłam na odchodne.
Skomentował to wielkim uśmiechem po czym pobiegł na zaplecze.
Podpięli mu gitarę, ustawili mikrofon dali kilka wskazówek na które kamery kiedy patrzeć. Co mówić do publiczności jak zabawiać... Michał dobrze to wiedział, bo ćwiczył to razem ze mną ale cierpliwie przyjmował wszelkie uwagi i rady.
Serce waliło mi coraz mocnej. Za kilka chwil miał wyjść na scenę. W myślach powtarzałam kolejność repertuaru. Zamknęłam oczy żeby się uspokoić.
Coś nie dawało mi spokoju...
Coś miało się jeszcze dziś wydarzyć...
Coś czego nie planowaliśmy...
Coś wielkiego...
Wzięłam kilka głębokich wdechów. Michał stał już przed schodkami do wejścia na scenę. Prezenterzy właśnie kończyli zapowiedź kolejnych wydarzeń i zaczęli przedstawiać Michała tymi słowami:
A teraz, przed Wami wystąpi ktoś inny. Wcześniej nie mieliśmy zwyczaju zapraszać na nasz festiwal muzyków z internetu. W ogóle, jest to chyba jeden z pierwszych albo nielicznych, jeśli się nie mylę, taki występ w historii telewizji. Zawsze występowały znane gwiazdy. Dziś postawiliśmy na pewną innowację. Zapewniliśmy państwu rozrywkę na najwyższym poziomie. Z radością przeplatamy tysiące emocji patrząc na wasze roześmiane, rozbawione i rozśpiewane twarze. Nie przedłużając już, przed państwem, młody artysta znany z serwisu YouTube. Jego kanał ma już ponad 40 tysięcy subskrybentów, niektóre utwory po kilkadziesiąt tysięcy odsłon. Obliczyliśmy, że wszystkie jego covery wspólnie wbiły już milion wyświetleń. Zróbcie hałas... powitajmy go ciepło, przed Wami - Mihey!
Na te słowa, Michał ruszył po schodkach.. Było ich dokładnie osiem, w stresie nawet je policzyłam. Zajęło mu to ułamek sekundy więc po chwili był już na scenie w atmosferze wrzasku, pisków i braw. W między czasie prezenterzy ulotnili się z podestu i nim się obejrzałam byli już na dole, na zapleczu.
No i zaczęło się. W głośnikach usłyszałam pierwsze delikatne akordy "One More Night" a po chwili mocniejsze uderzenia i charakterystyczny wstęp. Michał właśnie zapętlił melodię i płynnie przeszedł do piosenki. Poszło mu fantastycznie, ani grama fałszu. Po pierwszym utworze, gdy na pętli nadal delikatnie w tle grały akordy, ściągnął mikrofon ze statywu i wchodząc na głośnik na przodzie sceny przywitał się z publicznością tymi słowami:
- Witam Kraków!! Jak się bawicie?!
Odpowiedziały mu piski i krzyki.
- Zaśpiewajcie to razem ze mną!
Zaczął nucić melodyjkę a ludzie powtarzali za nim.
- Nie słyszę Was! Jeszcze raz!
Zaśmiałam się. Chyba mój stres powoli ustępował albo okazał się niepotrzebny. Radził sobie doskonale.
- Dobrze! Coraz lepiej!
Po tych słowach płynnie przeszedł do swoich dwóch autorskich utworów. Były to "Good" oraz "Love or Friends". Obawiałam się, że ludzie nie będą się bawić bo nie będą znać piosenek. Myliłam się. Publiczność była fantastyczna.
Gdy tylko wyśpiewał ostatnie refreny "Love or Friends" odezwał się tymi słowami:
- Znacie takiego jednego rudego? Całkiem podobny do mnie - zaśmiał się - Nawet był ostatnio u nas! Kto zna?! - naturalnie odpowiedziały mu krzyki - Świetnie, w takim razie teraz coś z jego repertuaru.
Mówiąc to w międzyczasie wyciszył loop station i wykasował poprzednie dźwięki. W głośnikach usłyszałam znajomy riff Bloodstream. Zamknęłam oczy. Poczułam się jak na koncercie Eda. Rozkoszowałam się piosenką która zrobiła furorę. Publiczność była pod wrażeniem gdy Michał poleciał z improwizacją zupełnie jak Sheeran.
Gdy tylko skończył rozgorzały gromkie brawa.
- Dobra, dobra teraz coś na wesoło. Są tutaj fani Taylor Swift?!
Piski były jeszcze głośniejsze.
- Teraz coś dla Was!!
Po tych słowach poleciał z "Shake It Off". Ludzie błyskawicznie załapali o którą piosenkę chodzi i włączyli się w chórki. Wyszło świetnie, mimo iż była to tylko wersja akustyczna. Następna była jego "Sunshine". Była to mega wesoła piosenka a Michał zrobił to tak płynnie, że nawet mi zajęło chwilę, zanim zorientowałam się co zrobił. Połączył Shake It Off z Sunshine w ten sposób, że scalił to w jedną piosenkę i pomieszał refreny. Nie było tego w planie, ale postąpił dobrze bo ludzie nie przestawali się bawić. Zrobił spontaniczny ruch i opłaciło się.
Następne w planie było Give Me Love z repertuaru Sheerana. Chwila na zwolnienie a potem rozgrzewka w postaci solówki na gitarze podczas "my my, give me love" - piękny moment. Szkoda, że ludzie nie włączyli się w chórki tak pięknie i głośno jak na koncercie Rudego. To było perfekcyjne, wyszło tak naturalnie, wręcz magicznie. Myślami przeniosłam się do tego dnia i tego momentu. Zobaczyłam siebie stojącą w trzecim rzędzie przed sceną i ze łzami w oczach nucącą do piosenki. Ludzie na około mnie automatycznie zrobili to samo. Nim się obejrzałam cała hala nuciła "my my, my my, give me love lover" i tak w kółko podczas gdy Ed roznosił scenę swoją solówką.
Wspomnienia tak mnie pochłonęły że gdy otworzyłam oczy i wsłuchałam się w melodię zorientowałam się, że to już "Never Be Alone" z repertuaru Shawna Mendesa. Piosenka była wolna i spokojna, ale przepiękna więc idealnie połączyła się z poprzednią tworząc spójną całość. Kołysałam się w rytm melodii. W pewnym momencie tak się wzruszyłam, że po policzku popłynęła mi mała łza. Szybko ją otarłam. Ta piosenka kojarzyła mi się z naszą ostatnią kłótnią i jego niesamowitymi "oficjalnymi" przeprosinami właśnie w formie coveru. Uśmiechnęłam się delikatnie. To zadziwiające ile różnych wspomnień może wiązać się z jedną piosenką.
W tym momencie muzyka zamilkła. Utwór się skończył. Nieubłaganie zbliżał się koniec i wielki finał.
- Wiecie że piosenka którą zaraz zagram jest tak niesamowita, że nie potrafię nawet tego opisać?
Uśmiechnął się. Kolejne nieplanowane posunięcie. A przynajmniej ja nic nie wiedziałam o tej przedmowie.
- Jej sekret leży w melodii. Jest tak uniwersalna, że można do niej wpleść praktycznie wszystko. Kto z was już wie o czym mówię?
Spojrzał na publiczność a z oddali dało się słyszeć pojedyncze głosy i krzyki.
- Tą piosenką chciałbym zakończyć mój dzisiejszy występ, ale jeśli będziecie się dobrze bawić mogę ją przedłużać w nieskończoność.
Zaśmiał się a odpowiedziały mu piski.
- Dobra! Sami tego chcieliście! Jestem Mihey a to jest You Need Me I Don't Need You!! Pokażcie na co was stać, chcę zobaczyć wasze ręce w górze!
Po tych słowach usłyszałam znajomy riff w głośnikach, który powoli nabierał złożoności i rozrastał się coraz szybciej i bardziej. Michał chwycił mikrofon, wyjął go ze statywu, przerzucił gitarę na plecy, wskoczył na głośnik na czele sceny i zaczął nawijać zwrotkę piosenki. Zupełnie jak Rudy. Serce waliło mi niesamowicie, recytowałam w myślach tekst i błagałam, żeby tylko się nie pomylił. Tak jak w planie po drugiej zwrotce i drugim refrenie zaczął swoją improwizację. Patrzyłam z boku na każdy jego ruch. Ludzie piszczeli co prawdopodobnie oznaczało, że im się podoba. A potem, poleciał z fragmentami innych piosenek między innymi "In Da Club" oraz "Fancy" w refrenie. Z tymi wszystkimi efektami, światłami i sztuczną mgłą wyglądało to naprawdę imponująco. Michał zachowywał się zupełnie jak Ed, te same ruchy, gesty... Musiał chyba naoglądać się za dużo wykonań live bo przedłużył ją do dwunastu minut, gdzie normalnie na próbach ćwiczyliśmy po osiem, dziewięć. Co za wariat, przecież mógł coś spieprzyć! Na szczęście finał wyszedł niesamowicie.
- Dzięki Kraków! Byliście niesamowici! Do następnego razu! Cześć!
Po tych słowach zbiegł ze sceny. Publiczność była zachwycona i długo po jego zejściu skandowała "Mihey, Mihey!" Niestety, nie było czasu na bisy bo na scenę zaraz wchodził Enej.
Michał odwalił kawał dobrej roboty. Byłam z niego mega dumna. Gdy wreszcie uwolnił się od mikrofonu i wszystkich innych pierdół od razu przybiegł do mnie.
- Byłeś niesamowity! - wyściskałam go najmocniej jak umiałam.
- Było super! Co za ludzie! Nie spodziewałem się tak świetnej reakcji!
- Ale co to miało być to...
Nie dokończyłam bo podbiegł do nas prezenter z kamerzystą i prośbą by Michał podsumował szybko swoje wrażenia po występie. Udzielił więc półminutowego wywiadu dla transmisji. Powiedział że było mega, publiczność była niesamowita i dziękuje za wspaniały wieczór. Dodał też, że ma nadzieję że wszyscy dobrze się bawili i zobaczyli, że akustyczne covery i solowy występ na scenie bez zespołu też jest świetną sprawą. Prezenter dorzucił że zaprasza na jego kanał na YouTube a Michał pomachał do kamery i wrócił do mnie.
- Co "co to miało być" ? - zaśmiał się.
- Co to za mash-up przy Shake It Off?
- Wpadłem na to niespodziewanie podczas występu i chciałem przetestować..
- A co jeśli by nie wyszło?
- Mówi się trudno jakoś bym to zamaskował! - odpowiedział promieniując optymizmem.
Spojrzałam na niego kręcąc głowa.
- A to You Need Me? Dlaczego tak długo?!
- Ludzie się bawili!
- Bałam się, że Twoje palce tego nie wytrzymają! - zaśmiałam się.
- No fakt, jestem padnięty ale tak nabuzowany energią że sobie nie wyobrażasz!
- No właśnie widzę!
- Normalnie mega!
Patrzyłam na niego z czułością. Moje serce się radowało widząc go tak zadowolonego.
- Idziemy świętować?
- Czekaj, chcę zobaczyć występ chłopaków!
- Nie jesteś zmęczony?...
- Aż tak nie, poza tym jak mógłbym zrezygnować z zaśpiewania Ci "Kamień z napisem Love" ?!- zaśmiał się, po czym niespodziewanie wziął mnie na ręce i pocałował.
- Kocham Cię wariacie - zaśmiałam się.
- Ja Ciebie bardziej!
Zostaliśmy w strefie VIP do końca występu chłopaków z Eneja. Bawiliśmy się wyśmienicie. Występ Michała był fantastyczny, publiczność zachwycona. Czy ten dzień mógł być jeszcze piękniejszy?
Po skończonym koncercie chodziliśmy jeszcze chwilę po terenie festiwalu. Michał rozdał kolejne autografy i zrobił sobie też zdjęcia z kilkoma fanami. Zjedliśmy przepyszne pierogi i skosztowaliśmy wyśmienitego szampana. Gdy wszystko powoli zaczynało się wyciszać, kamery się pozwijały ujrzeliśmy zmierzających w naszą stronę chłopaków z Eneja.
- Ooo stary naprawdę dałeś dziś czadu! - zaczął Mynio.
- Jesteśmy pod mega wrażeniem! - kontynuował Czaplay.
- Dzięki wielkie, wasz koncert też był niesamowity. Bawiliśmy się z Weroniką do samego końca!
- Spoko, dla nas to codzienność, ale dla Ciebie chyba nie, prawda? - zaśmiał się Lolek.
- No jakby nie patrzył ostatni swój koncert grałem jakieś dwa, trzy miesiące temu... I nigdy jeszcze przed tak wielką publicznością!
- Ludzie byli zachwyceni Twoim show! Zresztą, my też... - przyznał Jaca - Najlepsza była ta improwizacja w ostatniej piosence, w ogóle ona cała jest świetna!
- Dobra, przestańcie mnie tak chwalić bo się zarumienię! - zaśmiał się Michał.
- Stary, no co Ty, zasługujesz na pochwałę, to Twój wielki dzień więc ciesz się i korzystaj! Gratulacje! - powiedział Bolek.
- Wracamy na imprezę do hotelu?
- Jasne, tylko wcześniej mamy jeszcze do Ciebie jedną sprawę - odpowiedział Lolek.
- Do mnie? - zdziwił się Michał - No to... słucham.
- Jesteśmy pod wielkim wrażeniem Twoich umiejętności... - kontynuował wokalista zespołu - W ogóle, to jak rozmawiałeś z publicznością, jak ich zabawiałeś, naprawdę dobrze Ci to wychodziło, wręcz profesjonalnie. I w związku z tym... - przerwał i spojrzał na wszystkich chłopaków, a oni odpowiedzieli mu skinieniem głowy.
- O matko, co? Mam się bać?...
- Bać? Nie... raczej cieszyć. Przynajmniej tak nam się wydaje. Bo mamy dla Ciebie propozycję.
- Jaką?
- Czy chciałbyś być naszym supportem podczas najbliższej części naszej trasy koncertowej?
